Wekelijks bevragen we een streekgenoot over financiële kwesties. Deze keer: loopbaancoach Reina Janssen (51) uit Zeewolde.
In januari 2017 verscheen haar boek: ‘Spring! Naar werken in verbinding met jezelf’.
(de Stentor, rubriek ‘Mijn geld & ik’, 22-02-2017)
Wat verdiende je met je eerste baantje?
,,Ik was 18 en verdiende 600 gulden met een fulltime baan. De huur van mijn woning was 200 gulden.”
Dus twee derde van je salaris ging op aan huur?
,,Nou, ik woonde samen met mijn zus, dus we deelden de huur. Maar ik moest wel even sparen als ik bijvoorbeeld een nieuwe spijkerbroek wilde kopen.”
Hoe was je opvoeding in financieel opzicht?
,,Ik ben een schippersdochter. Mijn vader werkte hard voor weinig geld. Qua beroepskeuze was dat dus één van de eerste dingen die ik zeker wist: ‘Ik ga later níet varen.’ Mijn moeder zei altijd: ‘Er is geen ergere pijn dan geldpijn.’ Zodra ik op mezelf ging wonen, leende mijn vader mij 1000 gulden om meubels te kopen. Dat bedrag heb ik later gewoon terugbetaald. Dus ik ben wel kostenbewust opgevoed.”
Wat is jouw globale visie op geld?
“Geld biedt mogelijkheden. Dat is het eigenlijk. Zelf heb ik altijd wel voldoende geld gehad. Ik werk ook al tien jaar als zzp’er. En zonder opdrachten heb je dan geen geld, zo simpel is het. Dus ik zorg altijd voor een buffer.”
Heb je weleens echt zuinig moeten leven?
,,Een beetje wel. Van huis uit ben ik P&O-adviseur, maar vorig jaar maakte ik de keuze om me volledig toe te leggen op loopbaancoaching. Ik wilde daarover ook een boek schrijven. Maar dat kostte tijd, dus besloot ik: dan in 2016 maar wat minder verdienen.”
En hoe ging dat?
,,Toen werd mijn man dus een poosje kostwinner. In financieel opzicht zijn we gelukkig communicerende vaten. Maar toch bleef het spannend.”
Wat doet geldgebrek met mensen?
,,Geldgebrek geeft een onzeker gevoel. Maar dat gevoel heeft een functie, het zorgt dat je in beweging blijft en mogelijkheden zoekt. Al moet die onzekerheid ook weer niet té groot zijn, want dan verlamt ze je.”
Soms ontlenen mensen hun identiteit aan hun baan.
,,Een bekend gegeven. In mijn boek ‘Spring!’ vertelt Paul dat hij het ook daardoor moeilijk vond om even geen werk te hebben. Altijd had hij zich voorgesteld met de woorden: ‘Ik ben Paul, manager communicatie.’ Maar toen hij geen werk had, kwam hij opeens niet verder dan ‘Ik ben Paul’.”
Nog een praktijkvoorbeeld?
,,Een vrouw bij wie haar baan niet samenviel met wie ze eigenlijk was. Ze had een prima salaris, maar uiteindelijk heeft ze die baan opgezegd. Van haar omgeving ondervond ze veel onbegrip. Toch is het belangrijk om werk te kiezen dat past bij jouw wensen, zodat je kunt werken in verbinding met jezelf.”
En als zo’n keuze niets oplevert?
,,Daar zeg je wat. Waarom noemen we alle vrijwilligerswerk eigenlijk ‘niet-productief’? Mijn moeder woont in een verpleeghuis waar veel vrijwilligers rondlopen. Die mensen zijn ontzéttend productief! En toch blijft er die tweedeling: werkenden versus vrijwilligers. Ik zie eigenlijk wel iets in een basisinkomen. Telkens weer hoor je diezelfde kritiek: ‘Ja, maar dan doen ze niks.’ Nou, dan doen ze toch een poos niks? De meeste mensen houden dat ‘niks doen’ trouwens niet lang vol. Maar vooral: het is blijkbaar onze nórm die ons in de weg zit.”
