Op 7 oktober 2016 bezocht ik Rome voor de presentatie van 'Palestrina', de tweede cd van het Koor van de Sixtijnse Kapel. Dit leidde tot twee artikelen; een sfeerreportage voor Luister (verschijnt begin december 2016) en de onderstaande bespreking voor Classics To Go, geplaatst op 12-10-2016 onder de kop 'Muziek en de Sixtijnse Kapel'. (meer…)
Lees meer
2016 is een gedenkwaardig jaar voor pianist Hannes Minnaar. Met het Orkest van het Oosten voltooit hij een cd-cyclus van Beethoven-concerten. Eind september verschijnt een nieuwe solo-cd waarop hij Gabriel Fauré portretteert. En op 1 oktober krijgt hij in Amsterdam de Nederlandse Muziekprijs uitgereikt. (de Stentor, &-katern, 22-09-2016) Jazeker, we mogen in pianist Hannes Minnaar (31) een oud-streekgenoot zien. Op zijn tiende jaar kwam hij vanuit het Zeeuwse Yerseke in Emmeloord wonen. Daar ging hij op pianoles bij Johan Huitema,
Lees meer
Het klikt prima tussen Hannes Minnaar en Beethoven. Nam de nu 30-jarige pianist vorig jaar al diens vioolsonates op met Isabelle van Keulen, momenteel werkt hij met Jan Willem de Vriend aan een cd-serie van alle vijf pianoconcerten. Het eerste deel, met Pianoconcert nr. 4 en 5, is in februari al verschenen. (Luister Magazine 706, april 2015) “Ik heb weleens bedacht: welke pianoconcerten zou ik meenemen naar een onbewoond eiland? En dan kom ik toch steeds weer bij Beethoven Vier
Lees meer
‘Een droomproject’, noemt Alexander Melkinov het drieluik van cd’s rondom de soloconcerten en pianotrio’s van Schumann. Na deel 1 in april verscheen deel 2 in september: Pianoconcert opus 54 en Pianotrio nr. 2. Op dit album staat de piano centraal, of beter gezegd: een fortepiano uit Schumanns eigen tijd. Een primeur. De originele invalshoek wordt alom geprezen: een Schumann-trilogie, die telkens één soloconcert en één pianotrio naast elkaar plaatst. Op de coverfoto van het eerste album staat Isabelle Faust letterlijk
Lees meer
Ruim tien jaar na de dood van Astor Piazzolla blijkt zijn muzikale erfenis nog springlevend. Het overwegend Nederlandse tangokwintet Grupo del Sur bewees zich de afgelopen zeven jaar niet alleen als overtuigend ambassadeur van zijn ‘tango nuevo’, maar herschept ook werk van Piazzolla’s lievelingscomponisten in ’s mans eigen stijl. Het is alweer ruim twintig jaar geleden dat Anne-Marie van de Grint in aanraking kwam met de tangomuziek. Ze was toen violiste in het trio Tipico Tango, dat meerdere stijlen speelde.
Lees meer
In het jaar 2000 richtte de Oostenrijkse barokgitarist, luitist, theorbist en harpist Christina Pluhar haar ensemble L’Arpeggiata op. In vijftien jaar verwierf de groep zich naam en faam als een van de meest eigenwijze en veelkleurige ensembles voor oude muziek. Helaas: het festival in Parijs op 14 en 15 november, waarmee L’Arpaggiata dit derde lustrum had willen vieren, werd op het allerlaatste moment gecanceld. Het had zo’n feestelijk weekend moeten worden. Een eigen festival rondom het vijftienjarig bestaan van L’Arpeggiata.
Lees meer
Het was een vermetel project: het Stabat Mater van Pärt opnemen in de reine stemming. Maar in diverse recensies (waaronder een Luister 10) werd het resultaat eendrachtig bejubeld. En op 29 november 2014 kregen violiste Kristien Roels, altist Kris Matthynssens en cellist Pieter Stas in Utrecht een Edison uitgereikt voor hun monumentale cd met werk van Pärt en Moody. Een piepklein plustekentje maakt het grote verschil. Het ‘Goeyvaerts String Trio +’ omvat naast de drie strijkers namelijk nog sopraan Zsuzsi
Lees meer
(recensie uit 2011) Een delicaat, haast armzalig druivenrankje slingert zich vruchteloos over de maagdelijk witte cover. Het duurt even voordat de verwijzing tot je doordringt: namelijk naar ‘I am the True Vine’. Een koorwerk van Arvo Pärt, op tekst van de metaforische beschouwing van Jezus Christus zoals geciteerd in het Johannesevangelie. Het raamwerk of, om in stijl te blijven: de wijnstok van deze cd, vormt de Missa Papae Marcelli (1562) van Giovanni Pierluigi da Palestrina. De misdelen worden afgewisseld met
Lees meer
Beeld: standbeeld Johann Sebastian Bach, foto Pixabay ‘Aantrekkelijk’, ‘formidabel’ en zelfs ‘betoverend’. Het zijn maar drie van de lovende woorden waarmee critici de nieuwe opnamen kenschetsen van Bach’s Cellosuites BWV 1007-1012. De Nederlandse celliste Viola de Hoog oogstte in 2014 internationaal bewondering met haar weldoordachte interpretatie. (meer…)
Lees meer