Valentijnsconcert door het Nederlands Symfonieorkest (Orkest van het Oosten) o.l.v. Mark Shanahan.
De Spiegel Zwolle, 13 februari 2015 (4 sterren) De Stentor, 15-02-2015
Alleen de lichttechnicus bedient zich van Valentijnskleuren en zet het podium in een rozerode gloed. Maar al vormt liefde ook in het programma de rode draad, hieraan komt geen olijk hartje of zwoele knipoog te pas, o nee. Alles draait om verheven liefdesleed uit de Romantiek, zoals alleen zwaartillende Russen en Duitsers dat konden verklanken.
Aanvankelijk gaan de geliefden een goede afloop tegemoet. Zoals in de ouverture van de sprookjesopera ‘Russlan en Ludmilla’, waarin top-orkestrator Michaïl Glinka een soepel gewaad van satijnen strijkers drapeert rondom het viriel en heldhaftig kopergeschal. Ook het moeizaam bevochten huwelijksgeluk van Richard en Cosima Wagner wordt gevierd, waarbij opnieuw een tere glansrol voor de strijkers is weggelegd. De uitgesponnen melodielijnen van de ‘Siegfried Idyll’ klinken frêle en sereen, soms tegen het kitscherige aan, en toch zo innig voorgedragen als Wagner het zich maar wensen kan.
Maar dan slaat het noodlot toe. Tsjaikowsky neemt het woord, met de fantasie-ouverture ‘Romeo en Julia’ en de suite van ‘Het Zwanenmeer’. Sinds de thriller ‘Black Swan’ verwacht je bij het laatstgenoemde onwillekeurig een labiele danseres in zwart-wit-grijs-roze voor je geestesoog. Maar daar steekt niet alleen de oranjerode belichting een stokje voor; ook luchtige dansen als de Valse, Czardas of Danse Espagnole verhinderen een onderdompeling in tragiek.
Mark Shanagan geeft het orkest regelmatig de vrije teugel. De eerste Scène had wat strakker gespeeld mogen worden; de tweede Scène valt op door de nerveuze, maar wel bloedmooie vioolsolo tegen de glinsterende harpakkoorden. Dramatisch hoogtepunt wordt ‘Romeo en Julia’, met meeslepende agitatie en toch transparant en evenwichtig vertolkt. Helder van kleur, overzichtelijk van structuur en hecht van samenspel − de eigen ‘sound’ van het NedSym in optima forma.
