Channa Malkin bezingt het moederschap
Bij liederen voor een moeder denk je al gauw aan een wiegelied. Maar, zegt Channa Malkin in de zelfgeschreven liner notes: het wiegelied wordt door de moeder gezongen voor het kínd. Waar blijft de muziek voor moeder zelf? Hoe beleeft zíj het moederschap? Daarover gaat This Is Not A Lullaby.
Dit album is dus als het ware voor moeders bestemd, al droeg Channa Malkin het op aan zoon Ezra. Want haar eigen ervaringen als moeder waren leidend voor de repertoirekeuze: ‘ …een verhaal over moederschap, transformatie en onverbreekbare banden. Het is een verhaal van mijn familiale en culturele erfenis, verteld in mijn moeders taal, het Russisch,’ schrijft de geboren Amsterdamse. En verderop: ‘Moeder worden heeft me veranderd op manieren waarvoor woorden tekortschieten’.
Die uitspraak zal elke ouder herkennen. Waarmee dit tegelijk een persoonlijk én universeel album is geworden.
Het programma is even interessant als uitgebalanceerd. Malkin opent met de elfdelige cyclus Rocking The Child Op. 110 van de Pools-Joodse componist Mieczysław Weinberg. De teksten bestaan uit aangrijpende poëzie van de Chileense Nobelprijswinnares Gabriela Mistral, in een Russische vertaling. Zelf kinderloos, verwoordt Mistral het perspectief van de moeder op een intens doorvoelde manier.
Hierop volgt een liedcyclus van Channa’s vader Josef Malkin, die behalve componist ook tweede violist is in het Concertgebouworkest. Zijn romantische Five Russian Songs doen soms denken aan De Kinderkamer van Moussorgsky, zij het dramatischer, met zelfs een grimmige bijklank in ‘Lullaby’ van de Russische dichteres Anna Akhmatova.
Malkins soepele, omvangrijke stem stijgt soms tot duizelingwekkende hoogten, maar ontroert vooral in het warme en comfortabel klinkende middenregister. Qua dynamiek zou je soms meer verfijning willen horen, zoals ze die bereikt in de Akhmatova Songs van John Tavener: hier is ze als interprete op haar allerbest.
Verder is daar de toewijding die steeds hoorbaar van binnenuit komt. Bovendien laat ze zich bijstaan door twee topinstrumentalisten: pianist Artem Belogurov en stercelliste Maya Fridman. Gedrieën hebben ze een emotioneel, maar tevens volstrekt onsentimenteel album gemaakt.
+ uitgebalanceerd programma
+ authentieke voordracht
Channa Mailkin: This Is Not A Lullaby.
Artem Belogurov (piano) & Maya Fridman (cello)
Beeld: Brendon Heinst
TRPTK
Waardeer je dit artikel?
Voel je vrij om dit te laten blijken met een kleine bijdrage. Zo help je mij om als freelancer mijn journalistieke werk te blijven doen. Bedankt!