Wilfred Schenk (50) is kind aan huis op de Noord-Veluwe. Op het landgoed Zwaluwenburg nabij Elburg werkt hij voor Biohorma, als afdelingshoofd van de A. Vogel Tuinen. In zijn woonplaats Hulshorst en omstreken is hij voorzitter van de lokale WBE (Wild Beheer Eenheid).
(de Stentor, 30-06-2016)
Ben je geboren en getogen in Hulshorst?
,,Nee, mijn vrouw en ik komen allebei uit Elburg. Maar mijn vader was een kleine zelfstandige en ging hier vaak de boer op. Als klein jochie mocht ik weleens mee.”
Wat deed je vader dan voor werk?
,,Hij was, met een deftig woord, ‘manufacturier’. Dat betekent dat hij allerlei materialen verkocht voor ouderwetse Veluwse klederdrachten. Denk aan die vrouwenmutsen, met van die gesteven sluiers aan de achterkant. Of aan kanten kragen en gebloemde schorten. Hulshorst was zijn favoriete werkgebied. Op zondag gingen we met het hele gezin ook vaak in deze buurt wandelen. Dus van jongs af was ik altijd al een beetje op Hulshorst gericht.”
Hoe lang zitten jullie nu hier in de bossen?
,,We zijn 26 jaar geleden hierheen gekomen en we wonen hier nog steeds met plezier. Wij zijn echte dierenliefhebbers; we hebben acht honden en ook nog kippen en konijnen. Daarvoor heb je hier alle ruimte. Ik mag graag door het bos wandelen of fietsen, met de honden achter me aan.”
Waar kom je dan het liefst?
,,Op Landgoed Hulshorst. Daar is een grote vijver waar de honden dan mooi even kunnen drinken of zwemmen. Ooit stond er een landhuis uit 1840, maar de eigenaar heeft in 1941 zelf laten afbreken. Naar het schijnt wilde hij daarmee voorkomen dat de nazi’s het zouden confisqueren. Maar het koetshuis is er nog. Er staan prachtige rode beuken bij die vijver en er is een weiland waar de koeien nog ouderwets lopen te grazen. Vlakbij stroomt het Zilverbeekje, dat zo heet vanwege het witte zand op de bodem. Ik fiets ook graag even langs het Van Meurswegje, genoemd naar de laatste eigenaar van het landhuis. Het is een oud klinkerpad dat ooit werd aangelegd zodat de landhuisbewoners makkelijk het station konden bereiken.”
Station Hulshorst, uit het beroemde gedicht van Gerrit Achterberg: ‘Hulshorst, als vergeten ijzer is uw naam…’?
,,Ja, dat is daar als muurgedicht te lezen. Het oude Stationsgebouw wordt nu particulier bewoond, maar het is wel een Rijksmonument.”
Waar kun je in deze buurt lekker eten?
,,In het Hof van Hulshorst, vlakbij het Stationsgebouw. De keuken is goed en ze hebben de ruimte sfeervol ingericht. Je kunt er ook gewoon een kop koffie drinken. Een ideaal vertrekpunt voor een fietstocht.”
Wat geeft jou het echte ‘Hulshorst-gevoel’?
,,’s Nachts hoor je regelmatig hele roedels herten rondom het huis scharrelen. Dan beginnen de honden soms te blaffen, omdat ze denken dat iemand aan de deur is. Ook overdag hebben we hier ’s winters een keer zestig edelherten geteld.”
Wat idyllisch!
,,Ja, maar bij de boeren leeft nog wat weerstand tegen al die herten. Want als er teveel komen, kunnen ze schade aan de gewassen toebrengen. Daarom is er een ecoduct over de A28 aangelegd, de Hierdense Poort. Daarmee krijgt het wild meer ruimte.”
Heeft Hulshorst ook nadelen?
,,Het winkelaanbod is beperkt. Hulshorst heeft bijvoorbeeld geen supermarkt. We hebben een kapper, een smid en een winkel voor tuinbouwmachines. Dat is het wel zo ongeveer.”
En hoe zit het met scholen?
,,Onze kinderen gingen altijd met plezier naar de Prinses Beatrix School. Een kleinschalige basisschool, soms met combinatieklassen vanwege het geringe aantal leerlingen. Zo’n school zorgt er meteen voor dat jongere gezinnen elkaar leren kennen. Voor ons was het een prima manier om hier te integreren.”