Opvoeden, gezond blijven: we zijn er dagelijks mee bezig. Welke lessen leerde u van het leven en zou u op anderen willen overdragen?
Deze week: de familie Melgers-Haverkamp uit Harderwijk.

(de Stentor, rubriek ‘Zo doen wij dat!’, april 2016. Stockfoto Pixabay)

De familie:
Jeroen Melgers (41), calculator-werkvoorbereider bij Hollander Techniek Amersfoort
Wiesette Haverkamp (37), eindredacteur Harderwijker Courant
Anna (8), groep 4
Sam (6), groep 3

Heb respect voor dieren en de natuur

Jeroen: ,,Bij ons thuis vroeger hadden we nooit huisdieren. Maar toen ik voor het eerst bij Wiesette thuis kwam, waren daar negen katten en twee honden! Dat was wel even wennen. Toch is in die tijd mijn liefde voor dieren begonnen. Toen we net samenwoonden, kregen we onze eerste eigen kat: Risto. Die ging overal mee naartoe. Als we boodschappen deden, namen we Risto mee in de rugzak. Het was een zware slag toen hij ziek werd en we hem moesten laten inslapen. Sinds zijn dood bewaar ik toch iets meer emotionele afstand van onze huidige katten, Suze en Tijger.”
Wiesette: “Dat komt ook doordat je nu kinderen hebt. Daar gaat niets boven! Risto was haast een soort kind, maar later kregen we échte kinderen. Sindsdien is een kat voor ons een kat, niet meer en niet minder.
Wij hebben een praktische voorkeur voor katten, omdat die relatief zelfstandig zijn. Door huisdieren ontwikkelen kinderen extra liefde en verantwoordelijkheid. En respect voor de natuur in het algemeen.”
Jeroen: ,,We halen onze katten altijd uit het asiel. Want het asiel zit vol met katten die…”
Sam (dromerig): ,,…mooi zijn…”
Jeroen: ,,…ja, en geen thuis hebben. Oké, ik mopper weleens als ze verharen of met een vogel in huis komen. Maar stiekem ben ik wel gek met ze. Overigens willen we geen dieren in een kooi houden, zoals cavia’s of hamsters. Dat gaat niet gebeuren.”
Wiesette: ,,We hebben de kinderen ook uitgelegd waarom ze niet naar het circus mochten: je moet wilde dieren geen kunstjes laten doen. Gelukkig is dat nu officieel verboden.”

Eerlijk duurt het langst

Jeroen: ,,Zo goed als je kinderen leert zeggen: ‘Papa, mama, het spijt me’, mag je dat als ouders ook doen. Want natuurlijk word ik weleens onterecht boos. Dan zeg ik later: ‘Sorry dat ik zo boos werd.’”
Anna: ,,Laatst had ik paar foutjes gemaakt op school. Ik had een kerstbal kapot laten vallen en iets verkeerd gedaan op de computer. Dat durfde ik niet tegen de juf te zeggen. Maar dat heeft mama opgelost.”
Wiesette: ,,Nee, dat heb jíj opgelost! Ik kwam alleen met het idee om de juf een brief te schrijven.”
Anna: ,,Dat deed ik en toen gaf de juf mij een compliment omdat ik zo eerlijk was geweest.”
Wiesette: ,,We betrekken onze kinderen bij ook wat er in de maatschappij gebeurt. Sommige ouders laten hun kind liever niet naar het Jeugdjournaal kijken, omdat daarin soms nare dingen worden besproken. Maar wij praten thuis over alles, zoals de aanslagen in Brussel. Ze kunnen het beter van óns horen dan er onverwacht op school mee worden geconfronteerd.”
Jeroen: ,,Zelf heb ik sinds acht jaar geen contact meer met mijn ouders. Gelukkig is Wiesettes moeder een geweldige oma. Maar natuurlijk vroegen Sam en Anna mij toch: ‘Heb jij geen papa en mama?’ Ik heb ze eerlijk verteld dat ik het vroeger thuis niet zo leuk vond, maar erbij gezegd dat ze later, als ze groot zijn, gerust zelf op bezoek mogen bij die opa en oma.”

Lezen verrijkt je geest

Jeroen: ,,De bibliotheek is voor ons heel belangrijk, hè Sam? Wij lezen als gezin elke avond een halfuurtje samen. Wiesette en ik hebben veel voorgelezen Toen de kinderen een jaar of vier waren, heb ik ’s avonds voor het slapen gaan spelenderwijs met hen geoefend in zelf lezen. Dat pikten ze snel op.”
Sam: ,,Dat was erg leuk.”
Wiesette: ,,Door lezen ontwikkel je je fantasie en leer je om je goed in woorden uit te drukken. Tegenwoordig lezen we ’s avonds de kinderen niet meer voor, zij lezen óns voor.”

Stel je open voor het ongewone

Anna: ,,Papa en mama hebben onze school gekozen omdat ie christelijk is.”
Jeroen: ,,Wij gaan niet naar de kerk, maar voor ons stond meteen vast dat het een christelijke school moest worden. Sommige waarden willen we toch doorgeven.”
Wiesette: ,,Ze hoeven niet per se christelijk te worden. Maar we willen graag dat ze openstaan voor het spirituele. Zelf weet ik niet wat waarheid is. Daarom sluit ik ook niets uit.”
Sam: ,,Soms denk ik dat God wel bestaat en soms weer van niet.”
Anna: ,,Ik hoorde een verhaal over een meisje dat in een rolstoel zat. Er hadden mensen voor haar gebeden en een dominee zei: ‘Sta maar op, geloof nou maar dat je kunt lopen!’ En toen lukte dat ook. Ik weet het niet zeker, maar ik denk eigenlijk wel dat God dat gedaan heeft.”
Wiesette: ,,Ik ben blij dat op die school ook veel kinderen van buitenlandse afkomst zijn, zodat Sam en Anna met andere culturen in aanraking komen.”

Geniet van het leven

Wiesette: ,,We hebben wel huisregels, zoals bedtijd en bepaalde uren ‘schermtijd’ op laptop, tablet of tv. Maar daar maken we ook uitzonderingen op. We laten het afhangen van de situatie.”
Jeroen: ,,Wiesette en ik kijken zelf weinig tv. We zijn levensgenieters, we zitten ’s avonds liever uren te kletsen bij een goed glas wijn.”
Wiesette: ,,Onze kinderen mogen ook gewoon mee naar het restaurant. Veel volwassenen zijn bang dat dat kinderen dan lastig worden. Maar Sam en Anna snappen heus wel dat ze daar niet schreeuwend kunnen rondrennen.”
Jeroen: ,,Dat is nou iets wat ik van huis uit niet heb meegekregen en wat ik mijn kinderen van harte gun: kijk wat er in de wereld te koop is, leer om je overal vrij te bewegen! Laat ze zelf maar eens in het café een glas cola bestellen: eerst is dat even spannend, maar dan weten ze meteen hoe dat moet. En laat ze gezellig mee uit eten gaan. Of met z’n allen naar het strand, of kamperen. En als we het samen erg leuk hebben, mogen ze best wat later naar bed. Wij willen vooral dat onze kinderen vrijuit zichzelf kunnen zijn en van het leven genieten.”