Elf jaar geleden vestigde Marianne Doornbos zich als uitvaartondernemer in Elburg. Volgens haar kunnen ook mensen met een kleine beurs een keurige uitvaart krijgen.
(de Stentor, Katern &, rubriek ‘Mijn geld en ik”, 07-11-2017)
Je zei eens dat je ‘uit roeping’ voor uitvaartverzorging hebt gekozen.
,,Toen ik nog op school zat, wilde ik later graag iets doen voor andere mensen. Ik dacht destijds aan Artsen Zonder Grenzen. Maar het liep anders.”
Wat werd het?
,,Financiële administratie, projectmatig. Ook superleuk, heel afwisselend, maar toch miste ik nog iets. Op een dag las ik over een opleiding Uitvaartverzorging. Ik schreef me in en tijdens mijn stage wist ik zeker: ja, híer ben ik op mijn plek!”
Want?
,,Je maakt voor even bijna deel uit van de familie. Het is een intense periode, waarin je met de nabestaanden meeleeft en bedenkt wat bij hun situatie past.”
En na verloop van tijd stuur je een factuur…
,,Heb ik geen moeite mee. Van tevoren is al besproken wat het gaat kosten. Ik kom de factuur zelf langs brengen en maak een praatje, als vorm van nazorg. Meestal gaat de envelop tijdens dat bezoek niet eens open.”
In de media wordt nogal eens gerept over torenhoge uitvaartkosten.
,,Als je veel bezoekers krijgt die allemaal moeten eten en drinken, loopt het bedrag snel op. En een crematorium betaal je per tijdsdeel: halfuurtje aula, halfuurtje koffiekamer… Maar koffiedrinken kun je ook elders doen, thuis bijvoorbeeld. En opbaren in een mortuarium is prijzig. Maar ook dat kan thuis, met een koeling. Dat is persoonlijker en goedkoper.”
Waarom kiezen veel mensen toch de dure opties?
,,Uit onwetendheid, of door groepsdruk. Op de Veluwe heersen tamelijk vastomlijnde opvattingen hoe een uitvaart eruit behoort zien. Soms reageren buitenstaanders afkeurend als het lang duurt voordat er een grafsteen staat. Maar het kan zijn dat nabestaanden eerst willen sparen voor een extra mooie steen. En vergeet niet: rouw kan heftig zijn. Dan ben je bezig met overleven en niet met stenen uitzoeken.”
Is een grafsteen eigenlijk verplicht?
,,Nee hoor. Het hangt ook van iemands persoonlijke visie af. Wie het lichaam beschouwt als een tijdelijk omhulsel, vindt een steen of urn misschien maar bijzaak. Dat staat volkomen los van liefde voor de overleden persoon.”
Krijg je veel klanten die moeite hebben met betalen?
,,Nee. Meestal hebben juist mensen met lage inkomens alles netjes geregeld, door vooraf telkens geld opzij te leggen. En heb je echt geen cent, dan betaalt de gemeente het voor je. Daarbij heb je dan natuurlijk geen inspraak. Maar dat heb ik nog nooit meegemaakt.”
Heb jij zelf ooit armoede gekend?
,,Nee. Toen ik pas voor mezelf was begonnen met Piëta, heb ik wel een tijdlang zuinig moeten leven. Dus kocht ik geen kleren, want er hing nog genoeg in de kast.”
Waarop bezuinigde je niet?
,,Op gezond eten en drinken, zoals verse groenten en fruit. Ik eet weinig vlees en dan nog alleen als ik zeker weet dat het dier een goed leven heeft gehad. Al het andere is voor de buitenkant: meubels en kleren koop je vooral omdat andere mensen ernaar kijken. Vind ik minder belangrijk. In die zuinige periode haalden we bij de kringloop een bank, voor 100 euro. Riep mijn nichtje: ‘Jullie hebben een nieuwe bank! Hier zit geen gat in!’”
