Kunstschilder Reinier Kamphuis is gefascineerd door de IJssel. Momenteel exposeert hij enkele tientallen IJssellandschappen in het cultureel centrum De Heerd in Heerde.

de Stentor, 18-04-2019. Beeld: uitnodiging voor de expositie van Reinier Kamphuis in De Heerd (IJssel, acryl, 20×20)

Eigenlijk zou Reinier Kamphuis (Amsterdam, 1951) musicus worden. Na de middelbare school legde hij zich in eerste instantie toe op zijn cellostudie. Maar weldra won de beeldende kunst het van zijn muzikale ambities. En in de loop der jaren kwam een voorliefde voor het landschap bovendrijven. Zoals het typisch Hollandse landschap. ,,Die weidse ruimte, met wolken boven zo’n lage horizon. Daar houd ik van.” Ook exposeerde hij series van Scandinavische landschappen, steeds losser van toets, suggestief neergekwast in ruige streken en soms onverwacht felle kleuren.
Sinds 2000 bivakkeert Reinier Kamphuis gemiddeld zo’n twee á drie maanden per jaar in een dijkhuis in Veessen. Daar ontstond zijn fascinatie voor de IJssel. ,,Vooral bij hoog water, prachtig! Met die volgelopen uiterwaarden, en hier en daar de pluimpjes van een paar bomen boven het water uit…” Eerst schetst hij en plein air wat hij ziet. ,,En ik maak foto’s als geheugensteuntje. Daarna werk ik alles uit in gouache, acryl- en olieverf.”

Beelddrager van de expositie in het Cultureel Centrum Heerde is een schilderij van 20 x 20 centimeter. Door het grijswitte wolkendek heen glinsteren piepkleine vlekjes geel, rood en kobaltblauw.
,,Mijn werk draait niet om een nabootsing van de werkelijkheid, maar om mijn persoonlijk beleving ervan,” zegt Kamphuis. Maar zoals veel kunstenaars vindt hij het lastig om een label aan zijn stijl te hangen. Expressionisme? Hij aarzelt: ,,Ja, ergens wel hè? Al denk ik dat het ook wel neigt naar neo-impressionisme. Ik ga niet zo ver als bijvoorbeeld de Duitse expressionisten uit het begin van de vorige eeuw, van wie ik overigens een groot bewonderaar ben: Ernst Ludwig Kirchner, August Macke, Emil Nolde… Met zulke kunstenaars durf ik me ook niet te meten.”

Wel merkt hij dat hij geleidelijk wat abstracter werkt.  ,,Ach, eigenlijk ben ik voortdurend in ontwikkeling. Soms zie ik een schilderij van tien jaar terug en besef ik: hé, dat onderwerp zou ik nu anders aanpakken.”
Spontaniteit is een sleutelwoord geworden: ,,Ik durf me zelf steeds meer te laten leiden door spontane invallen. En dat bevalt me uitstekend. Niet zo van: oei, kan dat wel? De spontaniteit speelt een toenemende rol.  Als ik bijvoorbeeld een IJssel schilder en opeens het idee krijg: ‘er moet wat geel in die lucht’, dan doe ik dat gewoon. Werkt dat niet, dan haal ik het weg. Werkt het wel, dan heb ik ook meteen een goed ding gemaakt.”

Cultureel Centrum De Heerd, Heerde, te zien t/m 14 juli. Meer info: www.reinierkamphuis.nl